#4: Het leven na 8 weken India

Om één of andere reden is acht is mijn geluksgetal. Acht is ook het aantal weken dat ik nu in India ben. 56 dagen dus. Het is gek, want enerzijds kan ik me haast niet voorstellen dat ik minder dan twee maanden geleden nog gewoon in Nederland zat, maar anderzijds is het tot nu toe ook allemaal voorbij gevlogen. Of anders gezegd: ‘the days are long, but the weeks are short’. Heel geleidelijk is hier in die acht weken de zomer verwisseld voor de winter. Waar ik in het begin nog met de ventilator aan onder een dun lakentje sliep, lig ik nu ’s nachts met trui aan onder een deken. Het is wel apart, want overdag kan het hier in de zon nog gemakkelijk 26 graden zijn, maar zodra de zon verdwijnt is het zo in één klap nog maar tien graden. Nu is het in Nederland wel een stukje kouder, maar om enig medelijden te kweken: jullie hebben in ieder geval overal verwarming en daar doen we hier niet aan. Isolatie trouwens ook niet. Mijn zelfmedelijden houdt overigens niet lang stand als ik hier zie hoe vooral de zuidelijke Indiërs bij tien graden al bevriezen en ’s avonds helemaal ingepakt in dekens rondlopen. Zijn wij Hollanders toch wel even wat meer gewend.

Een ander fenomeen rond deze tijd is de mist. Ik heb er al veel over gehoord en er deze week voor het eerst een voorproefje van mogen hebben. Vooral eind december en begin januari is er ’s ochtends en ’s avonds schijnbaar niet meer dan één meter zicht. De mist zelf is ook een mooie mix van verschillende dingen die ze hier in de fik steken om zichzelf enigszins warm te houden en het ons zo vertrouwde gecondenseerde water. Deze week is de mist langzaam tevoorschijn gekomen, maar stelt het nog niet zoveel voor. Maar het belooft in ieder geval nog wat voor de winter. Ben ook benieuwd hoe koud het nu echt gaat worden, want hier kunnen ze er niet over ophouden. Verder is het festivalseizoen na Diwali aardig opgehouden, maar dat betekent niet dat het hier rustig is. Deze week is namelijk het trouwseizoen begonnen en dat vieren ze hier onder meer door ’s avonds en ’s nachts in een soort van optocht met muziek (klinkt overigens als een soort happy hardcore), gekleurde lampen en vuurwerk over straat te lopen. Mooi om te zien en slapen doe ik thuis wel.

Maar genoeg gezever over het weer en dat soort zaken. Jullie willen natuurlijk rauwe emotie, dus ik zal daar ook maar weer even op ingaan. Eigenlijk net als voorheen schommelt het een beetje, maar het gevoel is toch wel overwegend positief. Niet zó positief dat ik nooit meer terug wil gaan, maar wel zo dat het dagelijks leven steeds gemakkelijker gaat en uiteindelijk het halen van de eindstreep een kwestie van tijd is - en geen vraagteken meer. Uiteindelijk heb ik ook wel weer veel zin om terug te komen, maar dat is dan vooral omdat ik hier nog maar eens inzie hoe goed in Nederland alles geregeld is en hoeveel vrijheid en mogelijkheden we hebben om te doen wat we willen. Verlangen naar huis is dan ook niet zozeer omdat ik niet hier wil zijn, maar omdat ik uiteindelijk ook wel zin heb om van die vrijheid en mogelijkheden gebruik te maken.

Hoe dan ook, twee weken terug waren we dus gebleven bij het begin van de workshop die we organiseerden als JVS. We zijn daar eigenlijk heel het weekend mee bezig geweest en dat was een leuke afwisseling met het kantoorwerk en het onderzoek. Het was wel leuk dat het team als een goed geoliede machine functioneerde en volgens mij waren de deelnemers zelf ook positief. Mijn Hindi is er denk ik ook een stukje beter op geworden. Ik denk dat ik nu vijf woorden ken. De rest van de werkweek nog een beetje met de workshop bezig geweest die tot woensdag duurde, en voor de rest weer vooral werk op kantoor verricht.

Op de maandag die week ontvingen we trouwens hoog bezoek op het klooster. De bisschop neemt namelijk afscheid en die kwam hier langs om uitgezwaaid te worden. Dat gebeurde met een dienst hier in de kapel, waar ik nog niet in was geweest. De diensten hier zijn wel een stuk levendiger dan in Nederland en ook met mooie Indiase muziek erbij, wat wel mooi was om een keer mee te maken. Ik heb zelfs een hostie van de bisschop ontvangen en dat overkomt zelfs de vroomste katholiek in Nederland doorgaans nog niet, haha! Een ander voordeel was dat ze hier ook groots uitpakten qua avondeten en ik denk ik mijn beste maaltijd tot nu toe op heb. En het was nog vegetarisch ook, ik wist niet eens dat dat kon eigenlijk. Ik kreeg gisteren trouwens nog de groeten van de bisschop, want ik had voor de grap tegen Prem gezegd (die nog naar een algemeen afscheid van hem ging) dat hij hem maar even de groeten van me moest doen. Da heeft hij dus gedaan en de bisschop zou zelfs speciaal nog voor me gaan bidden. Dus dat kan niet meer fout gaan hier!

Om even in hogere sferen te blijven: de spirituele dimensie, als je het zo wilt noemen, wordt hier wel aardig uitgediept. En dat is niet zoals je misschien zou verwachten omdat er nu zoveel tempels zijn, of omdat er een rijke Hindoetraditie is, of veel tempels en goeroes, of dat er zoveel rust is dat je lekker rustig kunt mediteren en niks meer met de wereld te maken hebt. Nee, het is juist veel meer omdat elk zintuig en het denken zelf zo extreem geprikkeld worden dat je er wel ruimte voor moet creëren. En met ruimte bedoel ik dan dat je je er niet gelijk door laat meeslepen, maar juist doorhebt dat het gebeurt en er vervolgens vanaf een afstandje naar kijkt. Dan kun je vervolgens besluiten om er wel of niet in mee te gaan en ben je eigenlijk pas echt vrij in wat je doet. Vooral in meer negatieve tijden (hoewel de goeroes hier me zouden vertellen dat positief en negatief uiteindelijk ook illusies zijn) kan dat erg helpen. Overigens kan er ook zelfs dan nog vanuit schijnbaar het niets ineens weer een slecht gevoel komen wat een paar dagen blijft hangen. Het is ook allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Dat is dan niet heel leuk, maar ik merk wel dat simpelweg besluiten zo’n gevoel niet al te serieus te nemen er in ieder geval uiteindelijk voor zorgt dat het niet al te lang blijft hangen. Want uiteindelijk is er bijna nooit écht een probleem en lijkt het wel alsof je hoofd altijd iets pakt en het veel belangrijker (en moeilijker maakt) dan strikt noodzakelijk. Dat zie je dan op een gegeven moment weer in en dan begint het hele proces weer opnieuw.

En dan is het eigenlijk vooral leuk hier. Op kantoor is het meestal erg gezellig en veel lachen, en voor het klooster geldt hetzelfde. In het weekend is het lekker ontspannen en er is altijd wel iets te doen. Nog steeds is het heel mooi om van dichtbij te zien hoe iedereen hier toegewijd is om het leven van anderen beter te maken. Zowel op persoonlijk gebied door het je naar je zin te maken, maar ook op sociaal gebied door de allerzwaksten proberen vooruit te helpen. Ik heb tijdens de traditionele rondjes met Prem al meerdere discussies gehad over de katholieke kerk waar ik zeker genoeg op aan te merken heb, maar hier zie je nog wel echt de meerwaarde van mensen die zich samen inzetten voor de goede zaak. Het helpt ook dat ze hier heel open en ruimdenkend zijn en me eigenlijk geen moment raar aankijken dat ik zelf geen katholiek ben. Ze vinden het juist vooral boeiend om te horen hoe ik over dingen denk en hoe ons westerse leventje eruit ziet. En in de kern zitten we denk ik niet eens zo ver van elkaar af, alleen verzinnen zij er wat dingen bij waarin ik gewoonweg niet kan geloven.

Aangezien ik zoveel tijd heb om te lezen hier, heb ik het Nieuwe Testament inmiddels uitgelezen (echt waar), want dat was toch wel het minste wat ik kon doen zo in het klooster. Nu ben ik aan de Bhagavad Gita begonnen, dat is voor de Hindoes weer een hele belangrijke tekst en bevat heel veel oosterse filosofie en is waarschijnlijk zelfs nog ouder dan de bijbel. Dus er komt hoe dan ook nog weer een portie instant wijsheid mijn kant op. Dat gecombineerd met alle steun die ik van jullie kant ontvang maakt het bijna te gemakkelijk hier. Overigens heb ik ook met veel mensen geskypet de afgelopen tijd, wat erg gaaf was dus blijf dat vooral doen! Ook is het heel leuk om alle reacties van iedereen hier te lezen, zowel uit verwachte als onverwachte hoek.

Qua gebeurtenissen is er de afgelopen tijd niet veel gebeurd. Het afgelopen weekend heb ik vooral een beetje gebruikt om bij te komen en had ik een beetje buikpijn die eigenlijk tot en met vandaag is blijven hangen. India. Voor de rest heb ik in mijn vrije tijd vooral veel gitaar gespeeld en muziek geluisterd. Kon van een broeder weer een gitaar lenen, deze keer nog een betere zelfs, dus daar heb ik volop gebruik van gemaakt. Een beetje stom alleen dat ik die gitaar heb laten vallen waardoor er een stuk van het houtwerk beschadigde. Maar gelukkig is een broeder per definitie vergevingsgezind.

Er is trouwens nog wat nieuws te melden, want ergens halverwege januari vlieg ik met Manmeet richting Noord-Oost Indiaom een aantal projectbezoeken af te leggen (in en rondom de steden Guwahati en Shillong). Daar is het weer heel anders dan hier, dus leuk om te zien lijkt me. We hebben ook een plan bedacht voor mijn laatste week hier. Ik vlieg sowieso vanuit Delhi terug naar Amsterdam en we gaan daar nu allebei een week eerder heen om samen langs alle mooie plekken in de omgeving te gaan (waaronder natuurlijk de Taj Mahal). Ook komen mijn geliefde ouders het laatste weekend van januari nog langs, dus er liggen nog een hoop mooie dingen in het verschiet! Komende week komen er overigens twee Nederlanders van een revalidatiecentrum op werkbezoek om te kijken of ze hier misschien van dienst kunnen zijn. Die gaan we ook de omgeving en werkzaamheden laten zien, dus weer veel op pad. Voor de rest moeten we trouwens even hopen dat de rellende mensen in Bangkok de stad een beetje heel houden, anders blijft er dadelijk weinig voor Twan en mij over.

Het is tijd om af te ronden want het is onderhand weer bedtijd. Morgen wordt er hier in het klooster een groot programma georganiseerd voor gehandicapte kinderen en zondagochtend ga ik dan eindelijk voor het eerst richting de Ganges. Ik denk dat ik misschien wel de enige Nederlander ben die twee maanden in Varanasi zit zonder de rivier gezien te hebben. De meeste toeristen zijn hier namelijk maar een paar dagen en zijn eigenlijk alleen maar rondom de rivier te vinden. Ik ben benieuwd in ieder geval en er is de komende tijd in ieder geval weer genoeg te beleven. Ik hoop in ieder geval dat jullie weer een beetje meer inzicht hebben verkregen in hoe ik het hier heb en hopelijk steken jullie er zelf ook nog wat van op. Tot over 14 dagen!