#3: Zes weken verder
Door: Freek
Blijf op de hoogte en volg Freek
15 November 2013 | India, Benares
Het is weer vrijdag, dus eens in de twee weken betekent dat schrijftijd! Zes weken onderweg alweer. Ik schrijf het begin van deze blog trouwens tijdens een workshop die we organiseren. Het is een (2x) tweeënhalf-daagse workshop over ‘Child Protection Policy’. Naast organisatie zou ik meehelpen met de verslaglegging. Goede grap alleen, want we hebben besloten om de workshop overwegend in Hindi te doen. Op een paar zinnen Engels versta ik er dus niet veel van. Maar dat komt ergens ook wel goed uit, want anders had ik nooit tijd gehad om dit te schrijven.
Maar laten we eerst even verder gaan vanaf waar we twee weken terug waren gebleven. Vrijdagavond 1 november was er een vervroegd Diwali op het klooster (Diwali zal ik zo even uitleggen). Het officiële Diwali was pas op zondag, maar omdat ze op het klooster dan al hun Society Day (van heel IMS) zouden vieren, begon het hier wat eerder. In ieder geval was het klooster versierd met lampjes, kwam er wat bezoek uit de dorpen en was er een ceremonie. Wel mooi om even te zien, voor de rest nog niet zo uitbundig als het ‘echte’ Diwali. Zaterdag was een volledig vrije dag, dus die heb ik gebruikt voor contact met het thuisfront en een beetje te rusten. Ook wist ik dat de verjaardag van halfbroer Willem eraan zat te komen en had ik eerder al ergens bedacht dat het wel leuk zou zijn om een fotocollage te maken en die af te laten drukken op canvasdoek. Dat kon ik ook mooi vanuit hier regelen. Dus heb ik al mijn oude foto’s bekeken, sowieso wel leuk, en uiteindelijk bleef ik met honderd foto’s zitten waar we samen opstonden. Daar zou ik nog wel even zoet mee zijn dus. Omdat ik zelf vanuit hier niet fatsoenlijk foto’s kan bewerken, heb ik als Nederlandse hulplijn Thijs ingeschakeld. Uiteindelijk na veel hilarisch Skype-geouwehoer (ik kan in Thijs zijn ogen nogal vermoeiend specifiek zijn) is het gelukt en uiteindelijk is het canvasdoek het weekend erna binnengekomen. Wat ze tegenwoordig allemaal wel niet kunnen.
Op die zaterdag ben ik ook met een (andere ;) ) grote liefde herenigd, namelijk muziek. Van één van de brothers kreeg ik namelijk een gitaar om te stemmen en die mocht ik ook een tijdje lenen om zelf op te spelen. Ik heb hem ook wat van ‘onze’ muziek geleerd. De gitaar zelf was niet heel erg fijn, en dat vonden mijn vingers ook, maar het was leuk om weer even te spelen. Sowieso luister ik hier heel erg veel muziek en kan ik hier ook nog meer de tijd nemen om er echt goed voor te zitten, dus de liefde wordt alleen maar groter. Ik denk dat ik er toch niet meer langer omheen kan om er niks mee te doen als ik straks terugkom. Tot die tijd heb ik hier ook mooi tijd om wat meer piano/compositie te leren op m’n iPad (technologie van tegenwoordig!) en wat meer over muziektheorie te weten te komen. Maar goed, dat even als reflectie tussendoor.
We gingen Diwali vieren dus. Diwali is één van de bekendste nationale hindoeïstische festivals en wordt ook wel het festival van het licht genoemd. Het is een feest voor de overwinning van het goede over het kwade en een viering van ‘the inner light’. Wat ze hier in ieder geval doen met Diwali is overal heel veel lampjes op hangen, rijen met brandende olielampjes (davi’s) neerzetten, naast kleine andere rituelen zoals het huis schoonmaken om de betreffende god te verwelkomen. Verder bezoekt iedereen zijn familie en worden er heel veel (na een tijdje te veel) ‘sweets’ gegeten en wordt vooral ’s avonds vuurwerk afgestoken. Het is eigenlijk een soort kerstmis meets nieuwjaar India-style.
Die zondagochtend werd ik door Rohit opgehaald om zijn huis te bezoeken. Daar zijn familie ontmoet die gelijk heel veel traditioneler overkwam, dus dat was weer even wennen na de meeste tijd met mensen van kantoor te hebben doorgebracht. Daar thee gehad en lunch gegeten en omdat we tijd over hadden zijn we naar de gigantische campus van de Benares Hindi University (HCU) gegaan. Dat is gelijk een hele andere wereld, omdat dat echt een afgezonderde campus is die in alles veel beter onderhouden is dan de rest van de stad. Daar zijn we naar een grote Hindu-tempel geweest, erg mooi en vredig. Daar een tijdje rondgehangen en vervolgens de avond ingegaan.
Bij Rohit werd ik door Manmeet opgehaald om met hem en zijn familie ’s avonds Diwali te vieren. Zijn vrouw en zoontje had ik al een paar keer eerder gezien (bijvoorbeeld met die film) en zijn erg leuk. Eerst gingen we bij zijn zus langs en ondertussen was het al donker aan het worden dus de straten zagen er erg mooi verlicht uit. Daar zijn we op het dak geklommen en dat was een mooi uitzicht en echt een nieuwjaarsavond gevoel. Hierna zijn we naar zijn eigen huis gegaan, waar we met het hele gezin hebben gegeten, vuurwerk hebben afgestoken en een Rangoli (die leg je bij de ingang, gemaakt van gekleurd poeder, bloemen, etc.) hebben gemaakt. Ook nog door de buurt gelopen en bij de buren op de thee gegaan (wederom, sweets!) en uiteindelijk weer door het donker langs alle lampjes teruggereden. De dag erna was een vrije dag voor iedereen dus iedereen was een beetje aan het bijkomen. Op het klooster was het blijkbaar ook een wilde avond geworden want een aantal fathers waren hun stem kwijt.
Doordeweeks is het eigenlijk vooral nine to five kantoorwerk. Nu vooral nog steeds werken aan een onderzoeksvoorstel dat ik aan het schrijven ben voor een onderzoek over social protection waar ik het vorige keer al over had. Ik ben vooral een kader aan het opzetten waarbinnen zij dadelijk zelf onderzoek kunnen doen, eventueel met mijn hulp. Dus dat betekent veel lezen en academisch schrijven. Krijg wel flashbacks aan mijn scriptie en hoewel het wel inhoudelijk werk is en ook iets wat ik inmiddels wel kan, is onderzoek toch uiteindelijk niet waar mijn hart ligt. Daar is het denk ik toch iets te niet-praktisch en te weinig creatief voor. Maar voor de tijd hier is het zeker goed om te doen (en het is niet het enige dat ik doe). Voor zover de tweede reflectie ;).
Een ‘standaard’ doordeweekse dag ziet er inmiddels als volgt uit. Om 7:10 gaat de wekker. Als ik geluk heb ben ik maar één keer wakker geworden van de muziek om kwart over vijf, maar als ik pech dan hebben alle honden in India besloten om midden in de nacht allemaal te gaan janken. Volgens mij begint er één in Delhi en eindigen ze ergens in Hongkong. De afgelopen dagen was dat best vaak dus niet heel bevorderlijk voor de nachtrust (ze zitten hier vlakbij en de ramen zijn niet echt ramen). Dan is om 7:30 het ontbijt, meestal wat chepati’s (soort pannenkoek-brood) met jam, een soort warme ontbijtgranenmengsel en wat thee. Dan de ene keer wel en de andere keer niet nog een rondje met onze Prem. Dan terug naar mijn kamer om een bakkie koffie te zetten (als er stroom is) en een meditatie van 20-30 minuten, afhankelijk van hoeveel tijd ik heb. Dan om 8:45 op de scooter springen naar kantoor.
Die scooter stond overigens al even op me te wachten, maar de eerste weken heb ik het scooterrijden een beetje proberen te vermijden, omdat het wel al extreem genoeg was. Inmiddels ben ik meer aan het verkeer gewend, en de weg tussen het klooster en kantoor is een van de weinige strookjes fatsoenlijk asfalt hier. Dus het is vooral even wennen om aan de andere kant van de weg te rijden. Voor de rest constant toeteren en niet in slaap vallen en dan is het in tien minuten goed te doen. Voor de bezorgde moeders: ik draag een helm en het gaat niet snel genoeg om er iets ergs aan over te houden als het fout gaat. Hooguit rij ik een keer over een voetganger heen.
Dan rond 9:00 aankomen op het werk terwijl iedereen binnenstroomt (degenen waar ik het meest mee werk zijn Manmeet, Chiru, Bins, Manish, Smriti (v), Rohit en fr. Alex, oftewel de ‘Liliane Fonds-afdeling’. Rond 10:10 is het ‘chai-time’, oftewel tijd voor thee. Ik heb samen met Rohit de choffee uitgevonden, een combo van chai (thee, met veel melk hier) en oploskoffie. Gewone koffie drinken ze hier namelijk amper en dat scheelt weer elke keer een pan water koken. Goed idee trouwens om in Nederland in te voeren. Na de choffee is het werken tot aan de lunch rond 13:00 en na de lunch nog een keer chai om 16:00 en dan om 17:00 weer terug naar het klooster rijden.
Dan is het alweer redelijk donker en ga ik meestal een beetje op bed liggen en muziek luisteren, of wat lezen (heb inmiddels het nieuwe testament zo goed als uit, haha). Dan is het om stipt 20:00 avondeten. Daar een beetje met de fathers kleppen en dan praktisch elke avond met Prem nog een rondje lopen en praten. Op een normale avond zijn het twee rondjes, maar als het een mooi gesprek is kunnen het er ook vijf zijn. Het is heel interessant om zijn kijk op dingen te horen en die te vergelijken met die van mij. Ik denk dat we in de kern eigenlijk bijna precies dezelfde dingen belangrijk vinden in het leven, ook al zijn onze levens nog zo verschillend. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad, van triviale dingen zoals wat we in Nederland eten, tot aan wat de zin van het leven is, waar het heelal vandaan komt, wie of wat god is, over het gevaar van teveel wetenschap (of teveel religie), spiritualiteit, en zelfs over acceptatie van homoseksualiteit (als bekend een heikel punt binnen de kerk). Het is wel mooi dat we eigenlijk allebei wel erachter komen dat we sommige dingen best eenzijdig bekijken. Hoe dan ook, altijd wel een mooie afsluiter voor de dag.
Op vrijdag 10 november bereikte mijn goede vader (niet die in het klooster en ook niet die in de hemel, maar van thuis) de magische grens van 60 levensjaren, dus toen heb ik nog het (toen nog slapende) thuisfront opgebeld. Ook een (hopelijk mooi) cadeau laten bezorgen.
Afgelopen zaterdagavond kwam Bins me ophalen bij het klooster. Onderweg haalden we nog een father op die op een andere locatie dan het klooster werkt en gingen we eerst langs een 88-jarige belastingadviseur. Mooi om te zien en daarna gingen we op zijn westers naar een bar. Ja echt, een bar! Dus dat betekende bier en dit keer ook nog lekker bier! Ook goed eten dus het voelde echt een beetje als uitgaan thuis. Het enige verschil was dat de biertjes hier dus 650ml per fles zijn en na twee goede glazen had ik ook wel genoeg op voor hier. Wel lekker goedkoop zo trouwens! Zondag redelijk rustig aan gedaan, maar nog wel eventjes naar een conventie geweest waar ongeveer 5.000 gelovigen op afkwamen hier niet zo ver vandaan. Maar ook dat was allemaal in Hindi, dus meer leuk om even gezien te hebben.
Afgelopen week weer aan dat onderzoeksvoorstel gewerkt, maar vooral ook met z’n allen heel veel praktische dingen geregeld voor de workshop, dus wel leuk en afwisselend. Inmiddels zit ik alweer op het klooster om deze blog af te schrijven en is de eerste van de vijf dagen workshop geslaagd. Dus geen weekend dit weekend. Maar de plek waar de workshop wordt gehouden is wel mooi dus zo erg is het niet. Ik vraag me nu af of ik misschien nog wat vergeten ben te melden. Ongetwijfeld, maar kan nu niks bedenken. Qua gevoel was ik twee weken geleden weer even wat meer verloren (maar niet zo extreem als in het begin), maar afgelopen week juist weer behoorlijk zen. Zo zal het denk ik de hele tijd wel blijven schommelen hier. Maar allebei is goed. Tot de volgende keer!
Maar laten we eerst even verder gaan vanaf waar we twee weken terug waren gebleven. Vrijdagavond 1 november was er een vervroegd Diwali op het klooster (Diwali zal ik zo even uitleggen). Het officiële Diwali was pas op zondag, maar omdat ze op het klooster dan al hun Society Day (van heel IMS) zouden vieren, begon het hier wat eerder. In ieder geval was het klooster versierd met lampjes, kwam er wat bezoek uit de dorpen en was er een ceremonie. Wel mooi om even te zien, voor de rest nog niet zo uitbundig als het ‘echte’ Diwali. Zaterdag was een volledig vrije dag, dus die heb ik gebruikt voor contact met het thuisfront en een beetje te rusten. Ook wist ik dat de verjaardag van halfbroer Willem eraan zat te komen en had ik eerder al ergens bedacht dat het wel leuk zou zijn om een fotocollage te maken en die af te laten drukken op canvasdoek. Dat kon ik ook mooi vanuit hier regelen. Dus heb ik al mijn oude foto’s bekeken, sowieso wel leuk, en uiteindelijk bleef ik met honderd foto’s zitten waar we samen opstonden. Daar zou ik nog wel even zoet mee zijn dus. Omdat ik zelf vanuit hier niet fatsoenlijk foto’s kan bewerken, heb ik als Nederlandse hulplijn Thijs ingeschakeld. Uiteindelijk na veel hilarisch Skype-geouwehoer (ik kan in Thijs zijn ogen nogal vermoeiend specifiek zijn) is het gelukt en uiteindelijk is het canvasdoek het weekend erna binnengekomen. Wat ze tegenwoordig allemaal wel niet kunnen.
Op die zaterdag ben ik ook met een (andere ;) ) grote liefde herenigd, namelijk muziek. Van één van de brothers kreeg ik namelijk een gitaar om te stemmen en die mocht ik ook een tijdje lenen om zelf op te spelen. Ik heb hem ook wat van ‘onze’ muziek geleerd. De gitaar zelf was niet heel erg fijn, en dat vonden mijn vingers ook, maar het was leuk om weer even te spelen. Sowieso luister ik hier heel erg veel muziek en kan ik hier ook nog meer de tijd nemen om er echt goed voor te zitten, dus de liefde wordt alleen maar groter. Ik denk dat ik er toch niet meer langer omheen kan om er niks mee te doen als ik straks terugkom. Tot die tijd heb ik hier ook mooi tijd om wat meer piano/compositie te leren op m’n iPad (technologie van tegenwoordig!) en wat meer over muziektheorie te weten te komen. Maar goed, dat even als reflectie tussendoor.
We gingen Diwali vieren dus. Diwali is één van de bekendste nationale hindoeïstische festivals en wordt ook wel het festival van het licht genoemd. Het is een feest voor de overwinning van het goede over het kwade en een viering van ‘the inner light’. Wat ze hier in ieder geval doen met Diwali is overal heel veel lampjes op hangen, rijen met brandende olielampjes (davi’s) neerzetten, naast kleine andere rituelen zoals het huis schoonmaken om de betreffende god te verwelkomen. Verder bezoekt iedereen zijn familie en worden er heel veel (na een tijdje te veel) ‘sweets’ gegeten en wordt vooral ’s avonds vuurwerk afgestoken. Het is eigenlijk een soort kerstmis meets nieuwjaar India-style.
Die zondagochtend werd ik door Rohit opgehaald om zijn huis te bezoeken. Daar zijn familie ontmoet die gelijk heel veel traditioneler overkwam, dus dat was weer even wennen na de meeste tijd met mensen van kantoor te hebben doorgebracht. Daar thee gehad en lunch gegeten en omdat we tijd over hadden zijn we naar de gigantische campus van de Benares Hindi University (HCU) gegaan. Dat is gelijk een hele andere wereld, omdat dat echt een afgezonderde campus is die in alles veel beter onderhouden is dan de rest van de stad. Daar zijn we naar een grote Hindu-tempel geweest, erg mooi en vredig. Daar een tijdje rondgehangen en vervolgens de avond ingegaan.
Bij Rohit werd ik door Manmeet opgehaald om met hem en zijn familie ’s avonds Diwali te vieren. Zijn vrouw en zoontje had ik al een paar keer eerder gezien (bijvoorbeeld met die film) en zijn erg leuk. Eerst gingen we bij zijn zus langs en ondertussen was het al donker aan het worden dus de straten zagen er erg mooi verlicht uit. Daar zijn we op het dak geklommen en dat was een mooi uitzicht en echt een nieuwjaarsavond gevoel. Hierna zijn we naar zijn eigen huis gegaan, waar we met het hele gezin hebben gegeten, vuurwerk hebben afgestoken en een Rangoli (die leg je bij de ingang, gemaakt van gekleurd poeder, bloemen, etc.) hebben gemaakt. Ook nog door de buurt gelopen en bij de buren op de thee gegaan (wederom, sweets!) en uiteindelijk weer door het donker langs alle lampjes teruggereden. De dag erna was een vrije dag voor iedereen dus iedereen was een beetje aan het bijkomen. Op het klooster was het blijkbaar ook een wilde avond geworden want een aantal fathers waren hun stem kwijt.
Doordeweeks is het eigenlijk vooral nine to five kantoorwerk. Nu vooral nog steeds werken aan een onderzoeksvoorstel dat ik aan het schrijven ben voor een onderzoek over social protection waar ik het vorige keer al over had. Ik ben vooral een kader aan het opzetten waarbinnen zij dadelijk zelf onderzoek kunnen doen, eventueel met mijn hulp. Dus dat betekent veel lezen en academisch schrijven. Krijg wel flashbacks aan mijn scriptie en hoewel het wel inhoudelijk werk is en ook iets wat ik inmiddels wel kan, is onderzoek toch uiteindelijk niet waar mijn hart ligt. Daar is het denk ik toch iets te niet-praktisch en te weinig creatief voor. Maar voor de tijd hier is het zeker goed om te doen (en het is niet het enige dat ik doe). Voor zover de tweede reflectie ;).
Een ‘standaard’ doordeweekse dag ziet er inmiddels als volgt uit. Om 7:10 gaat de wekker. Als ik geluk heb ben ik maar één keer wakker geworden van de muziek om kwart over vijf, maar als ik pech dan hebben alle honden in India besloten om midden in de nacht allemaal te gaan janken. Volgens mij begint er één in Delhi en eindigen ze ergens in Hongkong. De afgelopen dagen was dat best vaak dus niet heel bevorderlijk voor de nachtrust (ze zitten hier vlakbij en de ramen zijn niet echt ramen). Dan is om 7:30 het ontbijt, meestal wat chepati’s (soort pannenkoek-brood) met jam, een soort warme ontbijtgranenmengsel en wat thee. Dan de ene keer wel en de andere keer niet nog een rondje met onze Prem. Dan terug naar mijn kamer om een bakkie koffie te zetten (als er stroom is) en een meditatie van 20-30 minuten, afhankelijk van hoeveel tijd ik heb. Dan om 8:45 op de scooter springen naar kantoor.
Die scooter stond overigens al even op me te wachten, maar de eerste weken heb ik het scooterrijden een beetje proberen te vermijden, omdat het wel al extreem genoeg was. Inmiddels ben ik meer aan het verkeer gewend, en de weg tussen het klooster en kantoor is een van de weinige strookjes fatsoenlijk asfalt hier. Dus het is vooral even wennen om aan de andere kant van de weg te rijden. Voor de rest constant toeteren en niet in slaap vallen en dan is het in tien minuten goed te doen. Voor de bezorgde moeders: ik draag een helm en het gaat niet snel genoeg om er iets ergs aan over te houden als het fout gaat. Hooguit rij ik een keer over een voetganger heen.
Dan rond 9:00 aankomen op het werk terwijl iedereen binnenstroomt (degenen waar ik het meest mee werk zijn Manmeet, Chiru, Bins, Manish, Smriti (v), Rohit en fr. Alex, oftewel de ‘Liliane Fonds-afdeling’. Rond 10:10 is het ‘chai-time’, oftewel tijd voor thee. Ik heb samen met Rohit de choffee uitgevonden, een combo van chai (thee, met veel melk hier) en oploskoffie. Gewone koffie drinken ze hier namelijk amper en dat scheelt weer elke keer een pan water koken. Goed idee trouwens om in Nederland in te voeren. Na de choffee is het werken tot aan de lunch rond 13:00 en na de lunch nog een keer chai om 16:00 en dan om 17:00 weer terug naar het klooster rijden.
Dan is het alweer redelijk donker en ga ik meestal een beetje op bed liggen en muziek luisteren, of wat lezen (heb inmiddels het nieuwe testament zo goed als uit, haha). Dan is het om stipt 20:00 avondeten. Daar een beetje met de fathers kleppen en dan praktisch elke avond met Prem nog een rondje lopen en praten. Op een normale avond zijn het twee rondjes, maar als het een mooi gesprek is kunnen het er ook vijf zijn. Het is heel interessant om zijn kijk op dingen te horen en die te vergelijken met die van mij. Ik denk dat we in de kern eigenlijk bijna precies dezelfde dingen belangrijk vinden in het leven, ook al zijn onze levens nog zo verschillend. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad, van triviale dingen zoals wat we in Nederland eten, tot aan wat de zin van het leven is, waar het heelal vandaan komt, wie of wat god is, over het gevaar van teveel wetenschap (of teveel religie), spiritualiteit, en zelfs over acceptatie van homoseksualiteit (als bekend een heikel punt binnen de kerk). Het is wel mooi dat we eigenlijk allebei wel erachter komen dat we sommige dingen best eenzijdig bekijken. Hoe dan ook, altijd wel een mooie afsluiter voor de dag.
Op vrijdag 10 november bereikte mijn goede vader (niet die in het klooster en ook niet die in de hemel, maar van thuis) de magische grens van 60 levensjaren, dus toen heb ik nog het (toen nog slapende) thuisfront opgebeld. Ook een (hopelijk mooi) cadeau laten bezorgen.
Afgelopen zaterdagavond kwam Bins me ophalen bij het klooster. Onderweg haalden we nog een father op die op een andere locatie dan het klooster werkt en gingen we eerst langs een 88-jarige belastingadviseur. Mooi om te zien en daarna gingen we op zijn westers naar een bar. Ja echt, een bar! Dus dat betekende bier en dit keer ook nog lekker bier! Ook goed eten dus het voelde echt een beetje als uitgaan thuis. Het enige verschil was dat de biertjes hier dus 650ml per fles zijn en na twee goede glazen had ik ook wel genoeg op voor hier. Wel lekker goedkoop zo trouwens! Zondag redelijk rustig aan gedaan, maar nog wel eventjes naar een conventie geweest waar ongeveer 5.000 gelovigen op afkwamen hier niet zo ver vandaan. Maar ook dat was allemaal in Hindi, dus meer leuk om even gezien te hebben.
Afgelopen week weer aan dat onderzoeksvoorstel gewerkt, maar vooral ook met z’n allen heel veel praktische dingen geregeld voor de workshop, dus wel leuk en afwisselend. Inmiddels zit ik alweer op het klooster om deze blog af te schrijven en is de eerste van de vijf dagen workshop geslaagd. Dus geen weekend dit weekend. Maar de plek waar de workshop wordt gehouden is wel mooi dus zo erg is het niet. Ik vraag me nu af of ik misschien nog wat vergeten ben te melden. Ongetwijfeld, maar kan nu niks bedenken. Qua gevoel was ik twee weken geleden weer even wat meer verloren (maar niet zo extreem als in het begin), maar afgelopen week juist weer behoorlijk zen. Zo zal het denk ik de hele tijd wel blijven schommelen hier. Maar allebei is goed. Tot de volgende keer!
-
15 November 2013 - 16:32
Puck:
Fijn verhaal freekie.... Je kan je gedachtes goed vertellen.
Kus erop. -
15 November 2013 - 19:20
Smam:
Zelfs in tenerife ben je te volgen. Ben blij dat het steeds beter gaat..straks wil je niet meer terug! Als we weer thuis zijn, gaan we reis India regelen. Ben erg benieuwd naar je habitat en je nieuwe vrinden...we skypen! Volgende keer beetje vroeger;-( dikke kus sma en Spa -
16 November 2013 - 14:32
Tammy:
Mooi verhaal Freek. Fijn dat je je draai gevonden hebt.
Liefs Tam -
16 November 2013 - 22:11
Hannie:
Hallo lieve Freek, met veel aandacht en plezier heb ik je belevenissen gelezen, je maakt veel mee joh! En fijn dat je je beter voelt als in het begin nu het wat begint te wennen.Hier is alles nog oke al mis ik wel je bezoekjes in ons huis, maar dat komt wel weer he? Enne..... je bent erbij he? In februari!!! Gaaf he? Heel veel sterkte met je werk daar,en veel inspiratie wens ik je toe ,je bent een Kanjer!! Lieve groet en....x Hannie ,Martin -
18 November 2013 - 15:15
Marlies Frankemolle-Reemst:
Ha Freek,
Ja dat is precies wat reizen zo interessant maakt. Met een andere blijk naar alle zaken kijken. Dan leer je meteen relativeren, en niet direct je ( westers) commentaar te geven.
Jje hebt qua licht ' de Kerst' al achter de rug.
Fijn dat je je gitaar hebt. Ik vind dat muziek luisteren ( spelen kan ik niet) altijd in staat is om emoties teweeg te brengen. Lees je ook nog andere boeken, dan bijbelse!.
Wat die honden betreft, dat herken ik van Sri Lanka. Daar waren er heel veel. de meesten waren zo uitgemergeld dat ze geen energie meer hadden om te blaffen! Ik denk dat je over een tijdje niet meer wakker wordt van die honden. JE gaat vast aan alles wnnen. succes en sterkte nog . Groet. Marlies -
22 November 2013 - 15:46
Tineke Rutten:
Prachtig, Freek, al je verslagen. Ik heb ze nu alledrie achter elkaar gelezen, nadat je moeder me erop wees, en ik volg je nu me textra grote belangstelling, ook al omdat ik in 2004 met Lenie Hoegen Dijkhof op dezelfde plek ben geweest en ook daar heb gelogeerd voor een Liliane-project.
Ik vind je een geweldig mens, zoals ik nu je leer kennen door je blog! Je ouders mogen echt heel trots op je zijn!En jij op jezelf!
Veel levenswijsheid wens ik je nog toe door de rest van je werk daar!
Hartelijke groet,
Tineke Rutten, vrijwilligster bij het Liliane Fonds -
22 November 2013 - 23:32
Koosje De Leeuw:
Ha Frekemans,
Leuk, je gaat steeds meer wennen in den vreemden...ik word er ook reislustig van.!
Inmiddels is je vader de 60er jaren ingegaan..proficiat ,hij wordt steeds wijzer!
Geniet van je tijd daar, en soms even balen want dat lucht op!
Grioetjes Koosje
-
23 November 2013 - 10:22
Tineke Rutten:
Ja, Freek, hier komt 'trutten' nog een keer, want ik vergat gisteren te melden ...... dat je een prachtige én goede schrijfstijl hebt, echt hééél fraai! Ik mag en kan dat zeggen, omdat 'taal' toevallig een van mijn specialiteiten is, waar ik - zoals dat zo mooi heet - in doorgeleerd heb!
Dus neem nou echt maar van mij aan dat ook het schrijven zelf een van je bijzondere kwaliteiten is!
Dat moest ik nog even kwijt!
Hartelijke Lilianegroet,
Tineke Rutten -
25 November 2013 - 09:38
Miel Claes:
Hola Don Freek,
Als collega van "trutten" sluit ik mij aan bij haar complimenten: je bent een zeer talentvol schrijver.
Ik schrijf zelf ook graag .
Ik herken verder veel van je gevoelens uit de tijd dat ik voor de eerste keer ( nu al eeuwen geleden ) naar Bolivia vertrok om daar in een afgelegen Andesdorpje te gaan werken. Toen nog in een tijd zonder mobieltjes, zonder skype, in een dorp zonder telefoon, zonder electriciteit, met één toilet voor driehonderd man in het internaat. Gelukkig gingen de leerlingen naar de rivier ...
Ik ging voor twee jaar en ben uiteindelijk zestien jaar gebleven.
Je moeder zal wel hopen dat jou niet hetzelfde overkomt...
met nog een hartelijke Lilianegroet,
Miel Claes -
25 November 2013 - 14:16
Angelique Vrensen-Stassar:
Dag Freek,
Wat boeiend om jouw verslagen te lezen, zo uitgediept zo met belangstelling en aandacht.
Ik denk dat je straks een beetje veranderd bent, in je hele manier van in het leven staan, je visie
op geloof, tradities, gewoontes en je gevoel naar de medemens ongeacht rang, stand of religie.
Jeetje jongen wat een ervaring.
Groeten Angelique -
26 November 2013 - 05:51
Freek :
Hoi, bedankt allemaal! Ik kan niet altijd gelijk reageren maar ik lees alles met plezier. Ook uit verassende hoeken, mooi om te zien! Zal maar even op iedereen los reageren:
@Puck: Dankje, hou je 't nog vol daar met die lompe unit? :)
@Tammie: Thanks! Nog ff en dan kom ik weer 's een x in Tiel langs. Denk dat Noah onderhand groter is dan ik? :P
@ Hannie: Ik ben weer terug voor je het weet en dan kom ik weer de boel op z'n kop zetten met die klapper. Bedankt voor de lieve woorden!
@ Marlies: Bedankt ook voor je vorige reacties. Leuk dat je mee leest/leeft. Hou maar goed bij dan hebben we het er de 22e wel over ;)
@Koosje: Ja langzaam aan wennen we. Ik hou je niet tegen als je ook hier wilt zitten haha. Tot ziens weer
@Tineke: Een geheime aanbidster, haha (nu alleen wat minder geheim)! Maar goed om te horen, fijn dat het blijkbaar goed overkomt. Ik zal me eens beraden op mijn volgende bundel ;) Maar bedankt en leuk dat je me volgt.
@Miel: Haha, wie weet! Maar dat zou ik mijn lieve moedertje natuurlijk nooit aandoen ;) Kan me voorstellen dat het in ‘jouw tijd’ nog wel een stapje extremer was. Hoewel de luxe me niet heel veel uitmaakt ben ik vooral wel blij dat ik nog wel gewoon goed contact kan onderhouden met het thuisfront, zeker als ’t wat minder gaat.
@Angelique: Leuk dat je het ook volgt! Ik zal zeker met een bak ervaringen en inzichten terugkomen. En het is inderdaad een cliché, maar mensen (myself included) vergeten nogal snel hoe goed ze het eigenlijk wel niet hebben als Nederlander. We hebben het er de 22e wel over haha.
Ik moet maar weer eens aan het werk, anders wordt de baas boos! Vrijdag hoort u weer van mij -
28 November 2013 - 11:10
Klapper Van De Week!:
Freeekieeee!
Goed verhaal weer zeg! Nondejuuuuu! Je bent me er eentje haha!
Kijk al weer uit naar je volgende verhalen! :D
1 Luf, homies4life, NTB, BESTE, F4eevaaa, Brothers in LAW, Braah Braaah! -
29 November 2013 - 01:09
Hannie:
Ha, Freekekind houd Baenie je nog steeds gezelschap? Ik hoop van wel, hij is best grappig toch red je nog wel een beetje? Ik vind het toch zo goed van je dat je daar bent en wat je allemaal doet en meemaakt, ik ben heel trots op je hoor , en bewonder je moed! Harry en margriet wees maar trots op jullie Freekie ( zie hem nog lopen op het schoolplein) nou freek heel veel goeds voor jou en je medemens in india sterkte in allel goede en minder goede momenten fijn dat je veel contact hebt met ons klappetje, ha ha ik kijk uit naar je volgende verslag! Hou vol he freek! Knuf, hannie x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
